ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ

Read Time:1 Minute, 41 Second

Το καπηλειό

Ήτανε όμορφο θαρρώ

εκείνο τον παλιό καιρό

το καπηλειό μου

γιαλός, καημός και τσικουδιά

βαρμένα μέσα στην καρδιά

με τ’ όνειρό μου.

Και κάθε μέρα αποβραδίς

ντουχιουντισμένος ο Βαρδής

με το λαούτο

με το κρασί του στον οντά

στον αμανέ του να κεντά

τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά

που για δυο χείλια βυσσινιά

τα σιγοπίνει

παίρνει νερό σαν τραγουδεί

‘που το λαούτο του Βαρδή

τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό

το χώμα μόνο έχει οχτρό

χρυσά παλάτια

σε κάποια θάλασσα πλατιά

θυμάται, κόκκινα φωτιά

τα δυό του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή

που ‘λεγα ο ήλιος να μη βγει

στην αγκαλιά σου

όνειρο βάρκα με πανιά

να σεργιανίζω τον ντουνιά

με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ

ήτανε ψεύτικος μπορεί

ο έρωτάς σου

ρωτώ διαβάτες στα στενά

αν είδαν μάτια καστανά

σαν τα δικά σου.

Πώς να δικάσω μια ζωή

κι ένα αστέρι το πρωί

που τρεμοσβήνει

στο ερειπωμένο καπηλειό

ένα μου όνειρο παλιό

έχει ‘πομείνει.

Καλλιτέχνης: Χαΐνηδες

Άλμπουμ: Χαΐνηδες

Συνθέτης: Αποστολάκης Δημήτρης

Στιχουργός: Αποστολάκης Δημήτρης

Έτος Κυκλοφορίας: 1991

Να εντοπίσετε το συναισθηματικό κλίμα του τραγουδιού. Στο συγκεκριμένο τραγούδι κυριαρχούν μελαγχολικά και νοσταλγικά συναισθήματα. Το ποιητικό υποκείμενο με την χρήση του Παρατατικού «Ήτανε» και με τον χρονικό προσδιορισμό «εκείνο τον παλιό καιρό» τονίζει πως αναφέρεται στο παρελθόν, το οποίο νοσταλγεί, καθώς περνούσε ευχάριστες στιγμές. Στην δεύτερη, τρίτη και τέταρτη στροφή αφηγείται την καθημερινή ζωή των προσώπων που σύχναζαν σε αυτό το καπηλειό σε χρόνο Ενεστώτα αναδεικνύοντας την ανάγκη του να ζωντανέψει και να αναβιώσει αυτές τις ευχάριστες στιγμές. Στην πέμπτη στροφή η υποτακτική «να μη βγει / να σεργιανίζω» αναδεικνύει την επιθυμία την ερωτική που βίωνε στο παρελθόν, ενώ οι στίχοι «ήτανε ψεύτικος μπορεί / ο έρωτάς σου» φανερώνουν την απογοήτευσή του μπροστά στην πιθανότητα ο έρωτας να μην ήταν αληθινός. Το τραγούδι κλείνει με την εικόνα του «ερειπωμένου καπηλειού» που έχει χάσει όλη την παλιά του αίγλη και τονίζει το ανεκπλήρωτο όνειρο που γεμίζει με μελαγχολικά συναισθήματα το ποιητικό υποκείμενο.

About Post Author

evi

Ονομάζομαι Εύη Πεπέ και είμαι εκπαιδευτικός-φιλόλογος-συγγραφέας. Είμαι πτυχιούχος της «Κλασικής Φιλολογίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) με μεταπτυχιακές σπουδές στις «Επιστήμες της Αγωγής» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Επίσης, διαθέτω σεμιναριακή επιμόρφωση στην «Ειδική Αγωγή» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων του Ινστιτούτου Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Εργάζομαι στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης (σχολεία & φροντιστήρια) και συνεργάζομαι με τους εκδοτικούς οίκους 24γράμματα (https://24grammata.com/) και Upbility (https://upbility.gr/), ενώ δείγμα της δουλειάς μου έχει αναρτηθεί στους ιστοτόπους: study4exams.gr, lexigram.gr και https://users.sch.gr/ipap/index.htm

pepeevi@hotmail.com

https://ekpaid-evi.gr