ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Read Time:2 Minute, 7 Second

Από το θέμα 16514 της Τράπεζας θεμάτων

Αύγουστος

Ο Νίκος Παπάζογλου (1948-2011), μουσικοσυνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στη Θεσσαλονίκη, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ολόκληρη γενιά νέων τραγουδοποιών.«O Αύγουστος» κυκλοφόρησε στον δίσκο Χαράτσι το1984.

Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό

με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε

Κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά

ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ’ έπνιξε

Φυλάξου για το τέλος θα μου πεις…

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω

κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος

Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ

Ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος

Κουράγιο θα περάσει θα μου πεις…

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε

Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό…

Σε ποιαν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό

μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε…

Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως

που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε…

Κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει…

Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός

αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται

Μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως

φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται

και φέγγει από μέσα η φυλακή…

ΘΕΜΑ 4 (μονάδες15)

Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η συναισθηματική κατάσταση του ποιητικού υποκειμένου στο Κείμενο 2 και γιατί (μονάδες 10); Ποια συναισθήματα σού δημιούργησε η ανάγνωση του κειμένου (μονάδες 5); Να αναπτύξεις την απάντησή σου σε 100-150λέξεις.

Θέμα του ποιήματος είναι η χαρά του έρωτα και ο πόνος που προκαλεί ο χωρισμός από το αγαπημένο πρόσωπο, από το πρόσωπο με το οποίο είναι ερωτευμένος κάποιος. Το ποιητικό υποκείμενο σε α’ ενικό πρόσωπο εξομολογείται σε β’ ενικό τα συναισθήματά του «Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω» σε έναν εσωτερικό μονόλογο αναλογιζόμενο το πρόσωπο που αγαπά. Δηλώνει από τη μια την ένταση της χαράς του στη σκέψη της αγαπημένης του «κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά» αλλά και τη συναισθηματική του συντριβή «λιώνω στον πόνο» για το γεγονός ότι δεν μπορούν να είναι μαζί, όπως δηλώνει το οξύμωρο σχήμα «ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος».

Τα συναισθήματα που μου προκαλεί η ανάγνωση αυτού του ποιήματος είναι παρόμοια με αυτά του ποιητικού υποκειμένου. Αισθάνομαι μελαγχολία και θλίψη στη σκέψη μιας αβίωτης αγάπης, ενός αβίωτου έρωτα. Παράλληλα, ονειρεύομαι να βιώσω κάποια στιγμή μια αγάπη, έναν έρωτα εξιδανικευμένο όπως αυτός που αναδύεται από τους στίχους.

About Post Author

evi

Ονομάζομαι Εύη Πεπέ και είμαι εκπαιδευτικός-φιλόλογος-συγγραφέας. Είμαι πτυχιούχος της «Κλασικής Φιλολογίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) με μεταπτυχιακές σπουδές στις «Επιστήμες της Αγωγής» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Επίσης, διαθέτω σεμιναριακή επιμόρφωση στην «Ειδική Αγωγή» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων του Ινστιτούτου Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Εργάζομαι στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης (σχολεία & φροντιστήρια) και συνεργάζομαι με τους εκδοτικούς οίκους 24γράμματα (https://24grammata.com/) και Upbility (https://upbility.gr/), ενώ δείγμα της δουλειάς μου έχει αναρτηθεί στους ιστοτόπους: study4exams.gr, lexigram.gr και https://users.sch.gr/ipap/index.htm

pepeevi@hotmail.com

https://ekpaid-evi.gr