ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΤΕΧΝΗ

Read Time:10 Minute, 29 Second

Διδακτικό σενάριο1

Εισαγωγή: Με αφορμή τον μισαναπηρικό στίχο του γνωστού τράπερ Light, που εύλογα προκάλεσε αντιδράσεις και απασχόλησε την επικαιρότητα, ερχόμαστε αντιμέτωποι, ως εκπαιδευτικοί, με το ερώτημα: Πώς μιλάμε στους μαθητές μας για τη μουσική που ακούν; Πώς διαχειριζόμαστε τη σύγκρουση ανάμεσα στην αισθητική του ποιοτικού τραγουδιού και στις ακραίες, συχνά επικίνδυνες, εκφράσεις που αναπαράγονται στη mainstream τραπ; Βεβαίως, δεν αρκεί να «καταδικάσουμε» την τραπ μουσική ούτε να εξιδανικεύσουμε την έντεχνη, ποιοτική μουσική, καθώς μια τέτοια αντιμετώπιση θα ηχήσει ξένη, ηθικολογική και ως εκ τούτου αναποτελεσματική για τους εφήβους, που αναζητούν στη μουσική την αυτοέκφραση, την ταυτότητα και την αίσθηση του ανήκειν. Χρειαζόμαστε μια παιδαγωγική προσέγγιση που να αξιοποιεί τον θόρυβο γύρω από τέτοιους στίχους ως ευκαιρία για κριτικό αναστοχασμό. Με το παρακάτω διδακτικό σενάριο γίνεται προσπάθεια να «χτιστούν γέφυρες» ανάμεσα στις μουσικές εμπειρίες των νέων και στις αξίες του ανθρωπισμού, της ευαισθησίας και της ποιότητας.

Τάξη: Λύκειο (Α’, Β’, Γ’)
Μάθημα: Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία

Διάρκεια: 2 διδακτικές ώρες

Θεματική: Μουσική, Γλώσσα και Νεανική Ταυτότητα

Σκοπός: Το σενάριο αυτό έχει ως στόχο να εμπλέξει ενεργά τους μαθητές σε έναν δημιουργικό, κριτικό και συναισθηματικά ασφαλή διάλογο γύρω από τη μουσική, αποφεύγοντας τις απλουστευτικές ετικέτες.

Γνωστικοί στόχοι
- Να κατανοήσουν οι μαθητές τις βασικές διαφορές μεταξύ ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής (ως προς το περιεχόμενο, τη γλώσσα, την πρόθεση, την αισθητική).
- Να αναλύσουν στίχους τραγουδιών με εργαλεία φιλολογικής και κοινωνιολογικής ερμηνείας.
- Να γνωρίσουν εναλλακτικά μουσικά είδη και δημιουργούς που συνδυάζουν κοινωνική ευαισθησία με καλλιτεχνική πρωτοτυπία.
Ψυχοπαιδαγωγικοί στόχοι
- Να εκφράσουν οι μαθητές τις προσωπικές τους μουσικές εμπειρίες χωρίς φόβο απόρριψης.
- Να αναγνωρίσουν τις ανάγκες, τις ανασφάλειες και τα πρότυπα που τους οδηγούν στην ταύτιση με συγκεκριμένα μουσικά είδη.
Αισθητικοί στόχοι
- Να εξοικειωθούν με τρόπους σύνδεσης της τέχνης με την καθημερινότητα, χωρίς διδακτισμό.
- Να εμπνευστούν ώστε να δημιουργήσουν οι ίδιοι σύγχρονα μουσικά ή λογοτεχνικά κείμενα με ποιότητα και συνείδηση.
- Να ασκηθούν στη διάκριση μεταξύ «εύκολου εντυπωσιασμού» και «ουσιαστικής έκφρασης».

Διδακτική Πορεία

1η Φάση: Εισαγωγή (20 λεπτά): Με αφορμή τους μισαναπηρισκούς στίχους του τραγουδιού «Polo» του Snik τίθεται ερώτηση προς την τάξη: «Γιατί νομίζετε ότι η τραπ προσελκύει τους νέους;». Ο εκπαιδευτικός μπορεί να αξιοποιήσει ως μέθοδο τον καταιγισμό ιδεών και να παρουσιάσει τις ιδέες σε πίνακα εστιάζοντας στους άξονες των υβριστικών λέξεων και των ναρκωτικών:

2η Φάση: Παρουσίαση Τραγουδιών (10 λεπτά)

Snik – “Chinchilla“
- αναφορές σε ναρκωτικά, όπλα, βία,
- χρήση βωμολοχίας.
Τσιτσάνης – “Το βαπόρι από την Περσία”
- έμμεση αλλά σαφής αναφορά σε παράνομη δραστηριότητα (λαθρεμπόριο χασίς),
- ηθικός ή κοινωνικός σχολιασμός,
- λαϊκή αισθητική.
Τριπολίτσης – “Ανεμολόγιο”
- χρήση λογοτεχνικής αλλά ωμής γλώσσας,
- ειρωνεία, σάτιρα, κοινωνική απογοήτευση,
- αισθητική λειτουργία της “χυδαιότητας”.

3η Φάση: Σύγκριση και Συζήτηση (30 λεπτά)

Θεματικός Άξονας 1: Ναρκωτικά
Πώς παρουσιάζονται τα ναρκωτικά στο κάθε τραγούδι;
Υπάρχει εξιδανίκευση ή κοινωνικός σχολιασμός;
Είναι το ίδιο πράγμα το «είμαι ντίλερ» με το «το βαπόρι από την Περσία»;

Κριτήριο	Snik – Chinchilla	Τσιτσάνης – “Το βαπόρι απ’ την Περσία”
Αναφορά στα Ναρκωτικά	Ναρκωτικά ως μέσο απόλαυσης, κοινωνικής ανωτερότητας και δύναμης. / Κανονικοποίηση – εργαλείο ισχύος και κοινωνικού στάτους	Ναρκωτικά ως μέσο επιβίωσης και αντίδρασης στην κοινωνία. / Παράνομη πράξη – φέρνει τιμωρία, απώλεια.
Σκοπός χρήσης	Επίδειξη ισχύος, κυριαρχίας	Έκφραση ενός συλλογικού βιώματος μιας περιθωριακής κοινωνικής ομάδας
Υφολογικό βάθος	Προβολή δύναμης, επιδεικτική εγκληματικότητα, μηδενισμός	Ειρωνεία, απόσταση, θλίψη, υπόγεια κοινωνική κριτική
Θεματική	Εμπόριο ναρκωτικών, εγκληματικότητα, χρήμα, επιβολή	Μεταφορά χασίς, αποτυχία σχεδίου, σύλληψη
Γλώσσα	Βίαιη, σεξιστική, ωμή, με ξενόγλωσση επιρροή	Λαϊκή, εικονοπλαστική, υπαινικτική
Ανθρώπινη εικόνα	Άτομο που εκφράζει τη δύναμη του μέσω της παρανομίας και της επιτυχίας	Άνθρωπος σε κατάσταση απελπισίας και φυγής από την κοινωνία

Θεματικός Άξονας 2: Βωμολοχία και Χυδαιότητα
Τι ρόλο παίζει η βωμολοχία στο τραγούδι του Snik; Προσθέτει ή αφαιρεί από το νόημα;
Πώς λειτουργεί η “χυδαιότητα” στον Τριπολίτση;
Πότε η βωμολοχία είναι εργαλείο έκφρασης και πότε γίνεται αυτοσκοπός;

Κριτήριο	Snik – Chinchilla	Ανεμολόγιο – Τριπολίτσης / Παπακωνσταντίνου
Ύβρεις / βωμολοχίες	Σεξιστικές, προκλητικές, προσβλητικές (π.χ. «πουτάνα», «bitches», «πούλος»)	«Πόρνη ιστορία», «τσούλα ιστορία» – μεταφορικές, φορτισμένες πολιτικά
Σκοπός χρήσης	Επίδειξη ισχύος, κυριαρχίας, φαλλοκρατικής αισθητικής	Ανατρεπτικός χαρακτήρας, ποιητική αποδόμηση της Ιστορίας
Υφολογικό βάθος	Μονοτονία, επανάληψη, ρηχός συμβολισμός	Συγκρουσιακή ποίηση, υπαρξιακή και πολιτική ειρωνεία
Θεματική	Ναρκωτικά, όπλα, εξουσία μέσω βίας	Απώλεια συλλογικών οραμάτων, κοινωνική περιθωριοποίηση
Γλωσσική επιλογές	Επιφανειακή χρήση αγγλικών και «σλανγκ»	Λογοτεχνικός πειραματισμός, αρχαϊσμοί, υπαινικτική σύνταξη
Ανθρώπινη εικόνα	Αντικειμενοποίηση, επιθετικότητα	Τραγική ειρωνεία, αναστοχασμός

4η Φάση: Δημιουργική Δραστηριότητα (30 λεπτά)

Οι μαθητές σε ομάδες καλούνται

να γράψουν μια νέα στροφή σε έντεχνο ύφος πάνω σε trap beat.

Παράδειγμα:

Στην πόλη ανάβει φωτιά στα φανάρια,
κι η μοναξιά μου κυλά στα σφαγεία,
κάθε μου λέξη σταγόνα σε χάρτη,
το GPS μου ψάχνει ουτοπία.

να γράψουν μια νέα στροφή σε trap ύφος πάνω σε έντεχνο ρυθμό.

Παράδειγμα:

Έχω μάθει να σπάω τις πόρτες,
δεν κοιμάμαι, φυλάω το crew.
Κάθε βράδυ η ζωή με χτυπάει,
μα εγώ στο ρεφρέν, είμαι true.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ

Διδακτικό σενάριο 2

Τάξη: Λύκειο (Α’, Β’, Γ’)
Μάθημα: Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία Διάρκεια: 2 διδακτικές ώρες Θεματική: Μουσική, Γλώσσα και Νεανική Ταυτότητα, ΑΜΕΑ

Σκοπός: Να μην δαιμονοποιηθεί η trap ούτε να ωραιοποιηθεί η reggae/ska, αλλά να αναγνωριστεί η πρόθεση του δημιουργού και η επίδραση στο κοινό. Η γλωσσική και αισθητική ποιότητα.Επιμέρους στόχοι: Να διακρίνουν την ειρωνεία και τη σάτιρα από τη σοβαρή (ή ναρκισσιστική) υιοθέτηση ενός προτύπου. Να συγκρίνουν τη θεματική, γλωσσική και κοινωνική προσέγγιση δύο τραγουδιών με φαινομενικά παρόμοιο περιεχόμενο. Να κατανοούν τον ρόλο της πρόθεσης και του ύφους στο πώς εκλαμβάνεται ένα μήνυμα. Να ασκούν κριτική σκέψη πάνω στη χρήση ουσιών, την απάθεια και τα «αντι-πρότυπα».

1η Φάση: Παρουσίαση Τραγουδιών (10 λεπτά)
Snik – “Chinchilla”
Trap κομμάτι με έμφαση στα εξής: η χλιδή, τα ναρκωτικά, την κυριαρχία, την απόσταση από τον «μέσο» άνθρωπο.
Γλώσσα: slang, έντονος σεξισμός, αγγλικές λέξεις.
Locomondo – Πίνω μπάφους και παίζω Pro
Ανάλυση αποσπάσματος με έμφαση στα εξής:
Reggae/ska ύφος, έντονη επανάληψη, χιουμοριστικός/αυτοειρωνικός τόνος, απλή γλώσσα, καθημερινή αργκό, σαφής πρόθεση σάτιρας.

2η Φάση: Σύγκριση και Συζήτηση (35 λεπτά)
Είναι και τα δύο τραγούδια «ναρκω-θετικά» ή υπάρχει ειρωνική απόσταση στο ένα από τα δύο; Όχι, δεν είναι και τα δύο εξίσου ναρκω-θετικά.
Το “Chinchilla” του Snik κάνει ξεκάθαρη και σοβαρή προβολή της χρήσης ουσιών (κυρίως ως στοιχείο status και δύναμης). Τα ναρκωτικά παρουσιάζονται ως κομμάτι ενός επιτυχημένου, “σκληρού” lifestyle.
Αντίθετα, το “Πίνω μπάφους και παίζω Pro” των Locomondo έχει σαφή ειρωνική και αυτοσαρκαστική διάσταση. Η ποιητική φωνή δηλώνει ότι δεν κάνει απολύτως τίποτα (ούτε δουλεύει, ούτε μορφώνεται, ούτε αντιδρά), κι αυτό παρουσιάζεται με χιούμορ, σαν ένα τραγικωμικό πορτρέτο ενός αδιάφορου νέου. Άρα, στο τραγούδι των Locomondo υπάρχει σαφής ειρωνική απόσταση, ενώ στο τραγούδι του Snik, η αναφορά είναι κυριολεκτική και επιδεικτική.

Ποιο είδος φαίνεται να έχει κοινωνική ή αισθητική αυτογνωσία; Η reggae/ska σάτιρα των Locomondo δείχνει μεγαλύτερη κοινωνική και αισθητική αυτογνωσία. Χρησιμοποιεί το χιούμορ για να υποδείξει ένα κοινωνικό φαινόμενο (παθητικότητα, έλλειψη φιλοδοξίας) και δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της. Η trap του Snik, αντίθετα, στερείται αυτογνωσίας, καθώς υιοθετεί απόλυτα το πρότυπο της υπερβολής, του πλούτου, των ουσιών και του ανδρικού ελέγχου, χωρίς να το αμφισβητεί.

Ποιος φαίνεται να «κοροϊδεύει» τον εαυτό του και ποιος τον προβάλλει υπερβολικά; Η φωνή του τραγουδιού των Locomondo μοιάζει να κοροϊδεύει τον εαυτό του: είναι ένας τεμπέλης που καπνίζει και παίζει Pro όλη μέρα, και το παραδέχεται με αυτοσαρκασμό. Η φωνή του τραγουδιού του Snik προβάλλει υπερβολικά τον εαυτό του: παρουσιάζεται σαν πανίσχυρος, αήττητος, πλούσιος και ποθητός, δημιουργώντας έναν ψευδο-μύθο χωρίς καμία ειρωνεία.

Ποιο τραγούδι θα αντέξει στον χρόνο και γιατί; Πιθανότερο να αντέξει το τραγούδι των Locomondo, γιατί: Έχει σατιρικό χαρακτήρα που αποτυπώνει μια κοινωνική στάση με χιούμορ και υπαινιγμό.Δεν «γεμίζει» από στιγμιαίο slang και μόδες, αλλά από επανάληψη και ρυθμό που λειτουργεί ανεξαρτήτως εποχής.Ο αυτοσαρκασμός του το καθιστά διαχρονικό σχόλιο για την αδράνεια της νεολαίας. Το “Chinchilla” είναι περισσότερο προϊόν της εποχής του (με βάση trends, μόδες, επιδεικτικά σύμβολα). Ενδέχεται να ξεπεραστεί καθώς αλλάζει το trap σκηνικό ή η κοινωνική ευαισθητοποίηση γύρω από τέτοια πρότυπα.

4η Φάση: Δημιουργική Δραστηριότητα (45 λεπτά)

Οι μαθητές σε ομάδες καλούνται
να γράψουν μια έκθεση με θέμα:

ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ: Σε πρόσφατο τραγούδι γνωστού καλλιτέχνη, διατυπώθηκαν στίχοι που προσέβαλαν άτομα με αναπηρία, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από φορείς και πολίτες. Το περιστατικό ανέδειξε για ακόμη μία φορά την ύπαρξη προκαταλήψεων και στερεοτύπων απέναντι στους ανάπηρους ανθρώπους στη σύγχρονη κοινωνία, καθώς και τη δύναμη – θετική ή αρνητική – που μπορεί να έχει η τέχνη στον δημόσιο λόγο. Ποια είναι η στάση της σύγχρονης κοινωνίας απέναντι στα άτομα με αναπηρία, πως η σύγχρονη τέχνη συμβάλλει στη διαμόρφωση κοινωνικών στάσεων και αντιλήψεων και πως μπορεί να διαμορφωθεί μια κουλτούρα αποδοχής και συμπερίληψης των ατόμων με αναπηρία; Αναπτύξτε τις απόψεις σας σε ένα άρθρο 350-400 λέξεων.
ΤΙΤΛΟΣ: Δηλωτικός του θέματος, αφού περιέχει τις έννοιες που αποτελούν τους 2 βασικούς άξονες του θέματος: αναπηρία & τέχνηΗ συνυποδηλωτική χρήσης της γλώσσας (Καθρέφτης της Κοινωνικής Συνείδησης) προσελκύει το ενδιαφέρον και την προσοχή του αναγνώστη	Αναπηρία και Τέχνη: Καθρέφτης της Κοινωνικής Συνείδησης
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Σύνδεση με την επικαιρότητα,Εισαγωγή στο θέμα,Παρουσίαση των ζητουμένων με τη σειρά που θα αναπτυχθούν στο κύριο θέμα.	Η πρόσφατη δημοσίευση τραγουδιού με προσβλητικούς στίχους για άτομα με αναπηρία προκάλεσε κύμα αντιδράσεων, αναδεικνύοντας ένα ζήτημα που, αν και συχνά αποσιωπάται, παραμένει βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία: τις προκαταλήψεις απέναντι στην αναπηρία. Παρά την πρόοδο σε θεσμικό επίπεδο, τα στερεότυπα επιμένουν, ενώ η τέχνη – ως ισχυρό μέσο δημόσιου λόγου – άλλοτε συμβάλλει στην πρόοδο και άλλοτε στην οπισθοδρόμηση. Το περιστατικό αποτελεί αφορμή για έναν ευρύτερο προβληματισμό: Ποια είναι, τελικά, η στάση της κοινωνίας απέναντι στους ανάπηρους και ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης στη διαμόρφωση των συλλογικών αντιλήψεων και πως θα επιτευχθεί η διαμόρφωση μιας κοινωνίας πολιτών που θα προωθεί την αποδοχή και συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία;
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ1^η §: Στάση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα με αναπηρίαΕπιφανειακή αποδοχή: νομοθετικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, αλλά ανεπαρκής εφαρμογή.Κοινωνικά στερεότυπα: αντίληψη ότι οι ανάπηροι είναι αδύναμοι, λιγότερο ικανοί ή «άξιοι λύπησης».Έλλειψη προσβασιμότητας (υλικής και συμβολικής): εμπόδια σε εκπαίδευση, εργασία, ψυχαγωγία.Περιορισμένη εκπροσώπηση σε μέσα ενημέρωσης, πολιτισμό και δημόσιο λόγο.2^η §: Ο ρόλος της τέχνης στη διαμόρφωση αντιλήψεωνΗ τέχνη διαμορφώνει συνειδήσεις: κινηματογράφος, μουσική, λογοτεχνία, εικαστικά – έχουν ισχυρή επιρροή.Μπορεί να προβάλλει πρότυπα ένταξης, να δώσει φωνή σε περιθωριοποιημένες ομάδες.Όμως μπορεί και να διαιωνίσει προκαταλήψεις: όταν η αναπηρία παρουσιάζεται χλευαστικά ή με όρους λύπησης.Οι καλλιτέχνες έχουν κοινωνική ευθύνη: η ελευθερία λόγου δεν σημαίνει ασυδοσία ή προσβολή ευπαθών ομάδων.3^η §: Προτάσεις εξυγίανσης κοινωνίας και τέχνηςΕνίσχυση εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δράσεων για ενσυναίσθηση και αποδοχή.Στήριξη καλλιτεχνικών έργων που προβάλλουν τη διαφορετικότητα με θετικό και ουσιαστικό τρόπο.Ενσωμάτωση ατόμων με αναπηρία σε κάθε τομέα της πολιτιστικής δημιουργίας.Συλλογική στάση κατά της μισαλλόδοξης τέχνης – ρόλος κοινού, φορέων και πολιτείας.	Η στάση της κοινωνίας απέναντι στους ανάπηρους συχνά χαρακτηρίζεται από μια επιφανειακή αποδοχή. Μπορεί οι νόμοι να προβλέπουν ισότιμη συμμετοχή και προσβασιμότητα, ωστόσο η εφαρμογή τους είναι ελλιπής και αποσπασματική. Παράλληλα, τα κοινωνικά στερεότυπα εξακολουθούν να ενισχύουν αντιλήψεις πως οι ανάπηροι είναι «λιγότερο ικανοί», «εξαρτημένοι» ή άξιοι που οδηγούν στη διακριτική ή ανοιχτή περιθωριοποίησή τους. Η προσβασιμότητα δεν περιορίζεται μόνο στη δυνατότητα κίνησης στον αστικό χώρο, αλλά περιλαμβάνει και την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εργασία, τον πολιτισμό. Η έλλειψη ουσιαστικής προσβασιμότητας σε δημόσιους χώρους, η περιορισμένη επαγγελματική ένταξη και η ανεπαρκής εκπροσώπηση στα μέσα και στον πολιτισμό ενισχύουν αυτόν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η τέχνη, ως καθρέφτης της κοινωνίας αλλά και εργαλείο επιρροής της, διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των κοινωνικών στάσεων. Ο κινηματογράφος, η μουσική, η λογοτεχνία και οι εικαστικές τέχνες έχουν τη δύναμη να αφυπνίσουν συνειδήσεις, να αναδείξουν πρότυπα συμπερίληψης και να ενισχύσουν την ενσυναίσθηση. Ωστόσο, όταν χρησιμοποιούνται άκριτα, μπορούν να διαιωνίσουν τα στερεότυπα, να μετατρέψουν την αναπηρία σε αντικείμενο χλευασμού ή οίκτου, αναπαράγοντας μια στρεβλή εικόνα. Οι καλλιτέχνες έχουν ελευθερία λόγου – αλλά αυτή η ελευθερία συνοδεύεται και από ευθύνη. Η δημόσια έκφραση, όταν προσβάλλει ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, δεν είναι τέχνη· είναι εκτροπή. Για να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα, απαιτείται πολυεπίπεδη παρέμβαση. Η εκπαίδευση οφείλει να καλλιεργεί από νωρίς αξίες σεβασμού και αποδοχής. Οι πολιτιστικοί θεσμοί πρέπει να ενισχύουν έργα που προβάλλουν τη διαφορετικότητα με τρόπο ουσιαστικό και δημιουργικό. Παράλληλα, τα άτομα με αναπηρία πρέπει να ενσωματωθούν ενεργά στον κόσμο της τέχνης και της δημόσιας ζωής, όχι ως σύμβολα «ηρωισμού» αλλά ως ισότιμοι δημιουργοί και πολίτες. Τέλος, η κοινωνία – θεσμοί και πολίτες – οφείλει να αντιδρά συλλογικά σε κάθε μορφή μισαλλοδοξίας που ντύνεται με το ένδυμα της τέχνης.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα άτομα με αναπηρία αποκαλύπτει το πραγματικό επίπεδο ανθρωπιάς της κοινωνίας μας.Η τέχνη μπορεί να γίνει φορέας ισότητας, ορατότητας και κοινωνικής προόδου, αρκεί να χρησιμοποιείται με συνείδηση.Είναι ευθύνη όλων μας να ενισχύσουμε έναν πολιτισμό που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και όχι να τη στιγματίζει.	Ο τρόπος αντιμετώπισης των ατόμων με αναπηρία αποκαλύπτει το πραγματικό επίπεδο ανθρωπιάς μιας κοινωνίας. Η τέχνη μπορεί και πρέπει να αποτελεί φορέα ισότητας, ορατότητας και κοινωνικής προόδου. Όταν χρησιμοποιείται με συνείδηση και σεβασμό, έχει τη δύναμη να χτίζει γέφυρες και όχι να υψώνει τείχη. Είναι ευθύνη όλων μας να καλλιεργήσουμε έναν πολιτισμό που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και την αναδεικνύει ως πλούτο, όχι ως αφορμή για χλευασμό ή αποκλεισμό.
ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ	Όνομα

About Post Author

evi

Ονομάζομαι Εύη Πεπέ και είμαι εκπαιδευτικός-φιλόλογος-συγγραφέας. Είμαι πτυχιούχος της «Κλασικής Φιλολογίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) με μεταπτυχιακές σπουδές στις «Επιστήμες της Αγωγής» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Επίσης, διαθέτω σεμιναριακή επιμόρφωση στην «Ειδική Αγωγή» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων του Ινστιτούτου Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Εργάζομαι στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης (σχολεία & φροντιστήρια) και συνεργάζομαι με τους εκδοτικούς οίκους 24γράμματα (https://24grammata.com/) και Upbility (https://upbility.gr/), ενώ δείγμα της δουλειάς μου έχει αναρτηθεί στους ιστοτόπους: study4exams.gr, lexigram.gr και https://users.sch.gr/ipap/index.htm

pepeevi@hotmail.com

https://ekpaid-evi.gr